Frankrijk grijpt de aanslagen in Parijs en de oorlog tegen IS aan om zich niet aan de Europese begrotingsregels te houden, schrijft Errol Keyner. Structurele maatregelen om de Franse economie te hervormen worden zo weer op de lange baan geschoven.
Woedend is Frankrijk. Waar halen de bureaucraten uit Brussel het lef vandaan om kritiek te leveren op de Franse overschrijding van de begrotingsregels?
De voormalige wereldmacht overschrijdt al jaren de afgesproken 3 procentnorm, waarbij overheden maximaal 3 procent meer mogen uitgeven dan ze binnenkrijgen. En de Fransen gaan daar voorlopig nog wel mee door.
Naïevelingen als ikzelf denken dat een tekort van 3 procent al te hoog is en dat we juist moeten streven naar overschotten. Hiermee kunnen we staatsschulden daadwerkelijk verminderen, zodat we de vergrijzing beter kunnen absorberen. De switch van tekort naar overschot kan enkel geschieden door een kleinere overheid en een sober sociaal stelsel, hoewel politici waarschijnlijk de – desastreuze – route van belastingverhogingen zouden prefereren.
Geen structurele maatregelen
Maar zelfs Keynesianen begrijpen dat een overheid niet eeuwig kan blijven stimuleren, zonder ooit een enigszins sluitende begroting te presenteren. De Fransen weigeren echter structurele maatregelen te nemen, zoals het liberaliseren van economie en arbeidsmarkt. De situatie bij AirFrance, waar vakbonden de dienst uitmaken en veel personeel zwaar is overbetaald voor geleverde prestaties, geeft dat goed weer.
Er zijn altijd excuses aan te voeren om begrotingstekorten te laten ontsporen. Een oogje dichtknijpen tijdens een economische of financiële crisis is alleszins begrijpelijk… indien de tijd wordt gebruikt om onderliggende problemen structureel aan te pakken. Het oogje dichtknijpen lukt de Fransen wel, pijnlijke maatregelen nemen daarentegen niet.
Parijs als excuus
Inmiddels grijpen ze de aanslagen in Parijs aan om voor de komende jaren op de oude voet verder te kunnen gaan. De oorlog tegen IS gaat veel geld kosten. Hetzelfde zullen die landen zeggen die duizenden vluchtelingen moeten opvangen. Oorlog en naastenliefde zijn belangrijker dan begrotingsregels.
Dat mag allemaal zo zijn, maar uiteindelijk moet ergens het geld vandaan komen. Het structureel op laten lopen van overheidsschulden zal ons ooit duur komen te staan. Maar dat is zorg voor later.
Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl